Lange weekenden en een korte fietstocht

Ik ben pas twee weken in Denemarken, maar er is al genoeg om over te vertellen. Met name dankzij het lange weekend dat we hier hebben. Donderdag was het natuurlijk Hemelvaartsdag en door verscheidene mensen was mij al verteld dat het bedrijf vrijdags zo uitgestorven was dat ik niet hoefde te komen als ik dat niet wilde. Bovendien had je op vrijdag ook een toegangspasje nodig en aangezien ik die (nog) niet heb, had ik dus een gedwongen vrije dag. Een gedwongen vrij lang weekend zelfs. In een vreemd land waar je nog niet zo veel mensen kent en verder nog niet zo veel bezigheden hebt, betekent dat wel dat je een beetje actief moet bedenken wat je allemaal wilt doen, anders zit je de hele dag opgesloten op je kamertje. Gelukkig had ik plannen genoeg.
Aanvankelijk was ik van plan om een driedaagse fietstocht te maken om de fjorden van Noord-Zeeland heen, maar het weer bleek daarvoor te slecht te worden. Afgezien van het feit dat ik nog geen regenjas hier heb, heeft het ook weinig zin om drie dagen in de regen te gaan fietsen. Daarom de plannen gewijzigd naar een eendaagse fietstocht en dat was ook een heel avontuur.
In plaats van om een fjord, zou ik nu om het Esrum meer heen fietsen. Alles bij elkaar zou het zo’n 60-70 kilometer worden. Nou ben ik niet echt getraind in fietsen, maar als je de hele dag de tijd hebt dan is het wel te doen. Bovendien hoopte ik op een beetje mooi weer want dan zijn de dingen altijd wat makkelijker vol te houden.
Dat mooie weer is er niet van gekomen. Ik ben een uur later vertrokken om ook de laatste miezer weg te laten trekken en ik heb de hele dag de zon niet gezien. Gelukkig heeft het ook niet geregend, dus het kon ook zeker erger. Na diverse keren route 36 uit mijn nieuw gekochte fietsboekje te zijn kwijtgeraakt (als je zag wat voor ‘fietspaden’ het waren, dan verbaas je je er niet meer over) kwam ik aan bij Fredensborg slot, het optrekje van hare majesteit en haar man. In een bijgebouw woont het kroonprinselijk paar. Het slot zelf is alleen in juli te bezoeken, maar de tuinen zijn het hele jaar door geopend en bijzonder mooi. Gewapend met een foldertje met uitleg heb ik die tuinen dus uitgebreid doorkruist. Je kan er niet verdwalen, want daarvoor zijn ze veel te overzichtelijk aangelegd, maar het is zeker groot genoeg om een halve marathon in te organiseren, als je elk paadje een keertje loopt. De ruiter in zijn beige broek, smetteloos witte jasje en uniformachtige petje en de Koninklijke Garde die op en neer stapte voor de paleisdeuren droegen nog eens bij aan de Koninklijke sfeer. Als ik beter op had gelet had ik Hare Majesteit zelfs nog in de deur kunnen zien staan, maar ik vond de Garde met muziekkorps een boeiender spektakel.
Verder op de fiets om het meer heen ging bijzonder voorspoedig. Eigenlijk was het mijn geluksdag, want mijn band raakte lek juist toen ik even wilde rusten en ik bij een paar picknickbankjes aankwam. Ik had natuurlijk geen plaksetje bij me, want dat heb ik tijdens de honderden kilometers die ik in Nederland fiets ook nooit en dat gaat ook altijd goed. Eerst maar een broodje eten en toen vier kilometer naar het station van Fredensborg gelopen. Daar een kwartier bezig geweest met het niet vinden van een kaartjesautomaat en vervolgens in de trein naar Helsingør gestapt, ikzelf legaal met mijn eigen stempelkaart en mijn fiets illegaal. In Helsingør een fietskaartje gekocht en het laatste stuk naar Rungsted helemaal legaal afgelegd. In Rungsted heb ik mijn fiets op het station laten staan en ben ik naar huis gelopen. De volgende dag heb ik mijn fiets naar de fietsenmaker gebracht die op 50 meter van het station zit en die heeft de band weer geplakt. Ook heb ik een plaksetje gekocht, maar Denen zijn niet van die fietsexperts want er zitten geen bandenwippers bij. Waarom verkopen ze die überhandige en goedkope rode plakblikjes niet overal in Europa?
In ieder geval wil ik jullie de route van mijn fietsvoettreintocht niet onthouden, zie een bijgevoegd plaatje. Ik ben begonnen bij de punaise (gaestehuset), de blauwe lijn is fietstocht, de rode lijn wandeltocht en de groene lijn treintocht. Als het mooi weer wordt ga ik de tocht nog een keer opnieuw doen, kijken of ik hem dan wel helemaal kan fietsen.

Het goede nieuws is: na zo’n veertig kilometer fietsen was ik nog niet uitgeput genoeg om vrijdag niet naar het Louisiana-museum te gaan. Dat is een museum voor moderne kunst zo’n tien kilometer noordelijk van Hørsholm, bij Humlebæk. Ze hadden er veel modern spul en een leuke tentoonstelling, maar het mooiste vond ik het museum zelf en de mooie binnentuin vol beelden en uitzicht over de Øresund richting Zweden. En niet te vergeten de winkel vol mooie ansichtkaarten, interessante kunstboeken en Deens Design. Daar ga ik zeker nog eens heen (ik heb een jaarkaart gekocht), maar dan op de fiets…

Zelfs vanmorgen ben ik nog cultureel bezig geweest, ik heb de molen in Hørsholm bezocht! Natuurlijk ook zo stom geweest om mijn fototoestel te vergeten, dus ik zal nog een keer terug moeten. De molen is onderdeel van een ambachten-museum dat helemaal is volgestouwd met oude werktuigen en onderdelen, variërend van spullen voor een hoedenmaker tot isolatoren voor oude elektriciteitspalen. Van het originele moleninterieur is niet zo veel meer te zien door alle troep die er voor staat, maar ik ben nog wel boven in de kap geweest. Op zich ziet de boel er nog redelijk draaivaardig uit, maar het enige draaien dat plaatsvindt is het draaien van de windroos om de molen op de wind te zetten. Verder worden de wieken eens per halfjaar een halve slag gedraaid om doorzakken en eenzijdige verslijting te voorkomen. Nu is de verslijting dus tweezijdig. Er waren volgens de man die in de molen ‘op wacht’ zat ook geen plannen om te gaan draaien, hij was zelfs nog nooit in de kap geweest totdat hij vanmorgen met mij mee liep! Ik vraag me eerlijk gezegd ook af in hoeverre die molen wil draaien als je het zou proberen. Het hekwerk was van het model tuinhekje met veel te dunne middenzomen en zeilen, of een systeem voor het aanbrengen daarvan, ontbraken volledig. Net als de eindborden van de toch wat knullig uitziende bordzijde.
Ik treur echter niet, want ik heb al verscheidene kaarten in mijn bezit met die gedetailleerd genoeg zijn voor de weergave van molentekentjes, dus dit zal de laatste molen niet zijn die ik bezocht heb! Bovendien is het 20 juni Deense Molendag en die verdient natuurlijk ook een uitgebreid bezoek.

Mijn lange weekend heeft nog één dag te gaan waarin het hopelijk minder rotweer is dan vandaag (het heeft van ’s ochtends vroeg tot 6 uur ’s avonds aan één stuk door geregend). Ik heb geen plannen, maar ga lekker bij liggen komen en opladen voor de volgende werkweek. Ik ben druk plaatjes aan het verzamelen ter illustratie van mijn verhaal over wat ik hier eigenlijk voor werk doe, dus nog even geduld daarvoor.

Vi ses!

Nynke