bijna een week in Denemarken

Nog één dag werken en dan is de eerste week in Denemarken alweer voorbij! Daarom wordt het de hoogste tijd voor een verslagje zodat iedereen weer weet waar ik mee bezig ben. Er is zo veel te vertellen dat ik het niet allemaal in één blog ga doen, dus de nieuwsgierigen onder jullie zullen zich nog even moeten bedwingen! Over mijn werkzaamheden beloof ik de volgende keer te vertellen, als ik er misschien ook een paar mooie plaatjes bij gemaakt heb.

Afgelopen zaterdag ben ik met papa en mama aangekomen en hebben we gelogeerd in een B&B (zonder de laatste B, echter). Zondagochtend zijn we even naar Horsholm gereden om te bekijken waar ik moet gaan werken en wonen en toen zijn papa en mama weer terug gegaan naar Nederland. Ik heb de zondag besteed aan het doen van een paar boodschapjes, mijn fiets naar mijn toekomstige huis rijden en teruglopen en een taxi bestellen voor de volgende ochtend. Maandagochtend om negen uur leverde de taxi mij af bij DHI, het bedrijf waar ik me de komende zes maanden moet zien te vermaken.
Het bedrijf ligt op een bedrijventerrein dat meer op een vakantie-oord lijkt. Alle bedrijven staan tussen de bomen en ook de parkeerplaatsen zijn verstopt achter bosjes. Om van mijn huis (op hetzelfde terrein) naar het bedrijf te komen moet ik vijf hele minuten lopen over een soort van bospaadje met rondom vogeltjes, bloemetjes en een vijvertje. Het pand waar een bedrijf in gevestigd is, was ooit een boerderij die ze verbouwd hebben en ongeveer vijf keer uitgebreid. Het is nu een heel hip architectonisch gebouw, zowel van binnen als van buiten helemaal Deens Design. Mijn werkplekje is in ‘de keuken’; een klein hokje dat ooit als keukentje gebruikt werd en waar nu twee tafels voor stagiaires neergezet zijn. Het aanrecht is er nog. Ik heb al kennis gemaakt met een stel collega’s en het is allemaal ontzettend internationaal. Fransen, Duitsers, mijn huisgenootje en tevens DHI-stagiair komt uit Maleisië en als je goed oplet hoor je zo nu en dan ook nog Deens in de gangen. Er zit zelfs een Nederlander en Nicholas, een Frans/Deense werknemer die in Utrecht zijn PhD heeft gedaan en kan ook Nederlands verstaan en (een beetje) spreken. In de keuken werkt een jongen die enorm Nederland-fan is en elk jaar met Koninginnedag naar Amsterdam gaat (idioot). De enige plek met een hogere concentratie Nederlands is waarschijnlijk een Zuid-Franse camping.
Hoedanook, iedereen is wel heel aardig en vriendelijk en ik kan goed met ze overweg. Ik heb al wel gemerkt dat ik nooit Deens leer als ik mijn best er niet voor ga doen, want zowel bij DHI als in de winkels spreekt iedereen perfect Engels. Gelukkig kan ik, omdat ik langer dan 3 maanden blijf, een gratis taalcursus krijgen vanuit de gemeente. We zullen eens zien hoe vloeibaar mijn Deens over zes maanden is (nog heel visceus, vrees ik).
Bij DHI krijg ik, als student, ook gratis lunch. En een bedrijfslunch houdt hier geen gesmeerde bammetjes kaas in. In plaats daarvan staan er drie buffettafels in de kantine. Eentje is gevuld met vijf soorten brood en al het beleg denkbaar, variërend van vleeswaren tot drie soorten kaas en van slaatjes tot vis. De andere twee tafels zijn gevuld met manden ciabattabrood, geroerbakte groenten, gebakken en gekruide aardappeltjes, drie soorten groentensalades, plakjes vlees met saus, hartige taarten, aardappel en pastaschotels uit de oven en grote kommen sla, komkommer, mais en ander vulsel. Als toetje mag je een stukje fruit meenemen. Vandaag ben ik er ook nog achter gekomen dat het iedere donderdag gebak-dag is. Het is dus maar goed dat ik ook een foldertje heb gehaald voor het ultra-goedkope fitnesscentrum voor werknemers op het terrein…

Mijn huis staat ook op het terrein en is eigenlijk het gastenhuis van het verblijf. Het is niet zo luxe als de rest, de meubels zijn versleten en er is geen echt bed, maar alleen een bed-bank, maar op zich is het prima te doen. Ik zou ook iets anders kunnen zoeken, maar hier zit nog een ander aardig meisje voor vijf maanden en ik heb geen zin om alleen te wonen hier. Bovendien worden de keuken en badkamer hier elke dag schoongemaakt door een schoonmaker. O, wat zal ik lui zijn als ik weer terug kom…

Het bedijventerrein ligt niet in Kopenhagen, maar in Horsholm, een suburb zo’n dertig kilometer noordelijker. Volgens mij is het bewonersbestand hier aardig deftig, gezien de drie chocoladewinkels in het winkelcentrum en de algehele overdaad aan luxe interieurzaken. Vlakbij ligt Rungsted Kyst (Kyst=kust) met een jachthaven vol plezierbootjes. Ik heb al verscheidene jaguars gespot en het autobestand in het algemeen is heel wat luxer dan gemiddeld. In het winkelcentrum zit zo’n beetje alles wat een mens nodig heeft: chocoladewinkels, binnenterras, drogisterijen met veel parfum en make-up maar amper shampoo en extreem veel kleding- en schoenenzaken. Alleen de HEMA ontbreekt en daar zouden ze toch nodig iets aan moeten doen.
In Denemarken doen ze gelukkig wel aan fietspaden, maar toch heb ik het idee dat niet veel mensen met de fiets naar het werk gaan. Ook mensen die maar tien minuten met de auto hoeven, overwegen de fiets niet eens. Fietsen is hier niet heel raar, maar toch vooral iets sportiefs en niet zoals in Nederland puur functioneel. Bovendien kleuren ze de fietspaden niet rood, zodat je de helft van de tijd alsnog onnodig op de weg of het voetpad fietst.
Denen zijn verder extreem beleefd in het verkeer t.o.v. voetgangers en fietsers. Ze stoppen praktisch altijd voor overstekende voetgangers en ook fietsers worden met zorg behandeld. Soms moet je, als je uit de bus stapt, een fietspad oversteken om op de stoep te komen. De fietsers stoppen dan als er een bus staat, zodat de uitstappende passagiers makkelijk en veilig naar de stoep kunnen lopen. In Utrecht krijg je alleen maar een boel gebel om je oren als je het zomaar in je hoofd haalt om als voetganger zonder te kijken het fietspad op stapt.

Ik heb al aardig wat tekst geproduceerd, binnenkort ga ik vertellen over waarom ik hier eigenlijk ben en wat ik van negen tot vijf zoal uitvoer. Misschien ook wel een kort Kopenhagen-verslagje, want daar ga ik zaterdag heen!

Vi snakkes ved!

Nynke